تمایل به مدرن و به روز بودن ، جذابیت این نوع نمای سنتی را از بین برد.اما حالا اوضاع فرق کرده است؛ خریداران به عقب برگشته اند ، در واقع به خود واقعیشان!

شما می توانید این موضوع را در هر جایی از از سانفرانسیسکو ببینید ، خانه های اهالی ویکتوریا همگی با تزئینات اضافه شان خُرد شده و از بین رفته اند ؛ این نما ها از جنس گچ یا پوشش هایی از جنس کنتکس (آن هم به بد ترین شکل ممکن) هستند.این نوع خانه ها یادآور و تصویرسازی ضعیف از ستاره های پیر و قدیمی فیلم ها دارند :” تمام کارکترها حذف شده اند،هیچ چیز طبیعی برای دیدن وجود ندارد و فقط گاهی دیده میشوند … و دیگر هیچ”.

شاید ما هیچ وقت متوجه نشویم زمانی که این خانه ساخته شده در اطراف خود چگونه به نظر می رسیده است چرا که همه نشانه ها و آثار این خانه که در سال 1900 میلادی ساخته شده بعد ها در دهه 1950 به طور کامل از بین رفته است.در هر صورت صاحبان خانه و یک معمار روی این مسئله کار کرده تا این خانه را به چیزی شبیه به ماهیت اصلیش بازگردانند.

این معمار می گوید:« من نمیتوانم دقیقاً بگویم که چرا مردم ویکتوریا خانه هایشان را گچ کاری کردن اما احتمالاً چیز هایی بوده است که با سلایق مختلف آمیخته شده و بدین شکل درآمده است و تلاش برای نگهداری کمتر از نمای ساختمان نیز در این کار بی تأثیر نبوده است».صاحبان این خانه ها تا قبل از اینکه نماهای مدرن را کنار گذاشته و دوباره به معماری قدیمی روی بیاورند برای مدتی در همین خانه ها زندگی کرده اند.

بعد از بازسازی:نمای خارجی جدید با کمک کتاب راهنما ساخته نشده است،بلکه این یک تعبیر مدرن از تاریخ است. معمار می گوید:«من  کتاب های زیادی خوانده ام ، مشتریان و همچنین خودم به سانفرانسیسکو رفته ایم و و از جزئیات خانه هایی که در آن زمان دوست داشتیم عکس برداری کردیم.چرا که هیچ چیز برای بازسازی وجود نداشت بلکه همه چیز از بین رفته بود پس ما تصمیم گرفتیم برخی کارها را امروزی تر والبته با اشاره ای به گذشته انجام دهیم».

نمای جدید دارای پله های ورودی مناسب تر ، سه نوع سایدینگ و شیروانی بهتر است که مرزی بین دیروز و امروز را رسم میکند.

گاراژ موجود با درب باریکی که دارد بیشتر مناسب ماشین های قدیمی چون تین لیزی (Tin Lizzie)است تا ماشین های مدرنی چون تسلا.در این ساختمان پله های چوبی جایگزین سایدینگ های سنگ مصنوعی ، موزاییک های سیمانی و نرده های فلزی شدند.

بعد از بازسازی: با کمی کار مهندسی که بر روی پله ها انجام گرفته حدود 8 اینچ  به پارکینگ ساکنان اضافه شده است.

این شات(تصویر بالا) ، ظاهری جدید و پالت هایی با رنگی لطیف را به تصویر می کشد ، رنگ لطیفی که پله ها را پوشانده است.گفته می شود در دوران ویکتوریا خانه ها با سایه های روشن براق رنگ آمیزی می شده اند. این کار بیننده را به توجه به جزئیات نمای ساختمان دعوت می کند.اما این نمای زیبا با رنگ های روشن شبیه به یک  “بانوی نقاشی شده” است.

این خانه احتمالاً یا برای دو محل اقامت ساخته شده یا در طول عمرش به دو واحد مجزا تقسیم شده است.در این 30 سال اخیر ، این خانه برای یک خانوار بوده است.پس در واقع وجود دو درب در این خانه به این معنی بوده که هرگاه بازدید کننده ای به این خانه می آمده کمی دچار سردرگمی می شده است.

بعد از بازسازی:حالا آرشیتکت این خانه از درب ها برای ایجاد یک ورودی بی نظیر ، روشن و زیبا استفاده کرده است.

در برخی قسمت ها پنجره های فلزی نیز به خانه اضافه شده است.این پنجره ها شبیه به مادر بزرگ آرامی هستند که یک جفت شلوار لی چسبان پوشیده است!معمار آنها را با پنجره های چوبی سنتی جایگزین و آنها را با بلوک های سنتی تزئین کرده است.

معمار می گوید که وقت زیادی را برای این کار گذاشته است.«این باید یک تجربه ارزشمند باشد چرا که عابران همیشه از تحیر و شگفتی در مقابل این خانه می ایستند و آن را تماشا می کنند و قطعاً این جا خیابانی است که ترافیک در آن سنگین است». این معمار اضافه می کند:«اولین باری که ما مشغول به کندن گچ ها شدیم بسیاری از توجه ها را به خود جذب کردیم به طوری که بسیاری از مردم به ما می گفتند که فکر میکنند کاری که ما انجام میدهیم عالی است».